Δευτέρα 20 Αυγούστου 2012

...ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΠΛΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΥΝΕ ΣΠΟΥΔΑΙΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

«…ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΠΛΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΥΝΕ ΣΠΟΥΔΑΙΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ»
Ίσως αναρωτιέστε μερικοί φίλοι τι έχει πιάσει το ΧΗΜΕΙΟΡΑΜΑ και δεν σταυρώνει λέξη τις τελευταίες μέρες. Πάνω από δύο εβδομάδες …δεν κινείται φύλλο. Είναι απλό παιδιά. Μας βάρεσε η ζέστη κατακούτελα και δεν έχουμε διάθεση για τίποτα. Συμβαίνει ενίοτε και εις τας καλλιτέρας των οικογενειών που λένε. Ακόμη και σε αθεράπευτα εργασιομανείς όπως ελόγου μας, συμβαίνει το «τραγικό» να ανακαλύπτεις τις κρυφές αρετές εκείνου του ρεμαλιού που λέγεται Τζίτζικας. Από τότε που έκατσα ένα ζεστό απόγευμα επί δύο συνεχείς ώρες σε μια καρέκλα με μια φραπεδιά στο χέρι παρατηρώντας το κενό, διαπίστωσα ότι δεν είναι και τόσο φρικτό να μην κάνεις τίποτε για κάποια διαστήματα στο βίο σου. Το εφαρμόζω λοιπόν για δύο εβδομάδες. Το μυαλό μου έχει γίνει στόκος, θεωρώ ότι ακόμη και το να σκέφτεσαι είναι ζόρικη εργασία, τέρμα οι περίπατοι, το ποδήλατο και ότι καίει θερμίδες. Μόνο για τη θάλασσα, το μπαξεδάκι και το περβόλι κάνω εξαίρεση γιατί αποτελούν την ψυχοθεραπεία μου.
Σήμερα ξέφυγα. Πήρα τη Βενετιά και τον «Σήφη» (το αγροτικό) και πήγαμε στο και πολύ ψαγμένο ξαδερφάκι μου κατά Καστέλλι μεριά. Φύγανε επτά ώρες λες και ήταν δέκα λεπτά. Αυτό το ξαδέρφι το πάω για πολλούς και διάφορους λόγους και για να μην σας κουράσω , θα συνοψίσω τους βασικότερους. Είχε το τσαγανό να κλωτσήσει μια θέση στο δημόσιο και να κάνει αυτό που του άρεσε, αρμενίζοντας με ένα καΐκι την αγαπημένη του θάλασσα. Έριξε μαύρη πέτρα στην Αθήνα και προτίμησε την γαλήνη της επαρχίας. Έκτισε ένα υπέροχο σπίτι σχεδόν μόνος του, φορώντας γυαλιά στις μαστοράντζες που σου ζητούν δέκα μηνιάτικα «μαύρα» για να σου φτιάξουν μια γκαραζόπορτα. Διάλεξε μια σύντροφο που οι «χημείες τους δένουν» και αναζήτησαν μαζί την ομορφιά στα απλά και ανθρώπινα.
Είπαμε πολλά και ήπιαμε αρκετά. Δεν λύσαμε προβλήματα. Αλλά πάνω στη κουβέντα βγήκαν κάποια συμπεράσματα, ή αν προτιμάτε κάποιες αλήθειες που μας εκφράζουν. Η ομορφιά φίλε επισκέπτη είναι στα απλά και μικρά. Αγναντεύεις την Γραμπούσα πίνοντας μια παγωμένη ρακή και αισθάνεσαι την ομορφιά να ξεχειλίζει. Μοιράζεσαι αυτό το λίγο που έχεις με τον φίλο και τον γείτονα και γεμίζει η καρδιά σου. Φυτεύεις ένα σπόρο και δημιουργείς ζωή και ναι αυτό είναι κάτι σπουδαίο. Κάνεις ένα μικρό καλό και αυτό σου γυρνάει πολλαπλάσιο μετά από πολλά χρόνια και τότε γλυκαίνεται η ψυχή σου. Σαν τον άξιο θαλασσόλυκο τον καπετάν Σκοπελίτη που όταν πήγε τον υπουργό στο μικρονήσι των Κυκλάδων ο καφετζής πρόσφερε πρώτα τον καφέ σ’ αυτόν που θαλασσοπνίγεται τριάντα χρόνια και μετά στον υπουργό! Το σκέφτεσαι λιγάκι; Τι μεγαλύτερη ανταμοιβή!
Όλα αυτά μου φέρανε στο μυαλό στο δρόμο της επιστροφής την μαντινάδα που θα είναι και ο επίλογος στο σημερινό μου σημείωμα:
«ΝΑ ΣΕΒΕΣΑΙ, ΝΑ ΕΚΤΙΜΑΣ,
ΟΜΟΡΦΟΥΣ ΝΑ ‘ΧΕΙΣ ΤΡΟΠΟΥΣ
ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΠΛΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΥΝΕ
ΣΠΟΥΔΑΙΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ»
Να είστε καλά και μόλις βγω από την θερινή νάρκη θα πέσω με τα μούτρα στο site. Λ.Γ.Τ