ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

Η ζωή αγαπητοί φίλοι είναι το εφήμερο. Η στιγμή που περνά και χάνεται. Και οι άλλοι. Ναι , οι άλλοι , που μας αγαπούν και τους αγαπούμε , που είναι εκεί για να μας θυμίζουν τα λάθη μας, να μας βάζουν κρύο νερό στο ποτήρι μας και να μας δίνουν μια ζακέττα για να ζεσταθούμε. Και που μας θυμίζουν πόσο ελάχιστοι είμαστε στον κόσμο και στη αιωνιότητα. Η ομορφιά είναι στις μικρές στιγμές που έφυγαν και άφησαν την γλυκειά ανάμνηση . Ένα τραγούδι της προγηγούμενης δεκαετίας υπενθύμιζε, "η ζωή γυμνούς μας φέρνει και μας παίρνει μ' άδεια χέρια, μόνο η αγάπη μένει όλα τ΄άλλα είναι καπνός".
Μου στείλανε κάτι πολύ όμορφο που μου έδωσε την αφορμή για την εισαγωγή αυτή και το μοιράζομαι μαζί σας. Λένε οτι αναφέρεται στον Αλέξανδρο τον Μακεδόνα. Δεν γνωρίζω κατά πόσο αυτό ανταποκρίνεται στην αλήθεια, αλλά ούτε και αποτελεί πρόβλημα αυτό. Δείτε το σαν μια αλληγορία και στη θέση του βάλτε ένα οποιοδήποτε πλούσιο και πανίσχυρο ηγεμόνα. Απολαύστε το!

Οι τρεις τελευταίες επιθυμίες του Μεγάλου Αλεξάνδρου

Ευρισκόμενος στα πρόθυρα του θανάτου, ο Μέγας Αλέξανδρος συγκάλεσε τους στρατηγούς του και τους κοινοποίησε τις τρεις τελευταίες επιθυμίες του.

1] Να μεταφερθεί το φέρετρό του στους ώμους από τους καλύτερους

γιατρούς της εποχής.

2] Τους θησαυρούς που είχε αποκτήσει [ασήμι, χρυσάφι, πολύτιμους

λίθους] να τους σκορπίσουν σε όλη τη διαδρομή μέχρι τον τάφο του.

3] Τα χέρια του να μείνουν να λικνίζονται στον αέρα, έξω από το

φέρετρο, σε θέα όλων. Ένας από τους στρατηγούς, έκπληκτος από τις
ασυνήθιστες επιθυμίες, ρώτησε τον Αλέξανδρο ποιοι ήταν οι λόγοι.

Ο Αλέξανδρος του εξήγησε:

1] Θέλω οι πιο διαπρεπείς γιατροί να σηκώσουν το φέρετρό μου, για

να μπορούν να δείξουν με αυτό τον τρόπο ότι ούτε εκείνοι δεν
έχουν, μπροστά στο θάνατο, τη δύναμη να θεραπεύουν!

2] Θέλω το έδαφος να καλυφθεί από τους θησαυρούς μου, για να

μπορούν όλοι να βλέπουν ότι τα αγαθά που αποκτούμε εδώ, εδώ παραμένουν!

3] Θέλω τα χέρια μου να αιωρούνται στον αέρα, για να μπορούν οι

άνθρωποι να βλέπουν ότι ερχόμαστε με τα χέρια άδεια και με τα
χέρια άδεια φεύγουμε, όταν τελειώσει για εμάς ο πιο πολύτιμος θησαυρός
που είναι ο χρόνος!