ΟΜΟΡΦΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΠΑΤΡΙΔΑ

ΟΜΟΡΦΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΠΑΤΡΙΔΑ!

 

Καλημέρα, καλό μήνα , καλό φθινόπωρο σε όλους του φίλους επισκέπτες. Το ΧΗΜΕΙΟΡΑΜΑ ζητάει την κατανόησή σας για την καλοκαιρινή «ραστώνη» αλλά μην ξεχνάτε ότι το αφεντικό που με διαχειρίζεται βρίσκεται στα 50+, ηλικία που δεν χαρακτηρίζεται από νεανικό ενθουσιασμό και προσφέρεται για καλή παρέα , φιλοσοφικές αναζητήσεις, συζητήσεις επί παντός επιστητού που ουδέποτε οδηγούν κάπου , είναι όμως αρκούντως ψυχοθεραπευτικές. Τώρα όμως με το ημερολόγιο να γράφει 1^η Σεπτέμβρη – Συμεών στυλίτου , μεγάλη η χάρη του, επαναλαμβάνεται συνέχεια στο κεφάλι μου το άθλιο πρόσταγμα του τρισκατάρατου «ΤΕΡΜΑ ΤΟ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ , ΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΜΕΣΑ». Υποσχόμεθα, μάλλον ελπίζουμε, άσε , γράψε ότι μπορεί και να τα καταφέρουμε να σας προσφέρουμε μια καλή ενημέρωση στη Χημεία , κάποια υποφερτά σχόλια και ενδιαφέροντα «μεζεδάκια» από το διαδίκτυο –πλίνθους και κεράμους όπως κυριολεκτικά τα αναφέρουμε- για να ζωντανέψουμε και πάλι τον ιστοχώρο των εραστών της Χημείας. Όχι βέβαια ότι το καλοκαίρι δεν είχαμε επισκέψεις 400-600 ημερησίως άτομα δεν είναι και μικρή υπόθεση με 38^οC υπό σκιάν. Ας είστε καλά εσείς οι πολυάριθμοι φανατικοί του site που μπαίνατε συχνά πυκνά και διαβάζατε τουλάχιστον τα καθημερινά ελιξίρια. Αλλά τώρα θα βάλουμε πλώρη για καλλίτερα.

Τι λέγαμε λοιπόν; Για ρακοκρασοκατανύξεις και συζητήσεις που δεν οδηγούν πουθενά. Λοιπόν έχω μπερδευτεί με τον Έλληνα και τη «χημεία» του για να μιλήσουμε στη γλώσσα μας. Πραγματικά δεν ξέρω τι πιστεύει και πως λειτουργεί. Τόσα χρόνια μόνιμος κάτοικος του ανατολικότερου οικοπέδου της Ευρώπης κι όμως δεν έμαθα ακόμη πως ακριβώς παίζεται η ιστορία εν Ελλάδι. Ας συμφωνήσουμε σε 2-3 βασικά, γιατί στα πολλά άλλα δεν πρόκειται να συμφωνήσουμε ποτέ. 1) Υπάρχει μια ζόρικη κατάσταση την οποία την προκάλεσαν λίγοι και την πληρώνουν οι πολλοί. 2) Οι λίγοι ήταν κατέχοντες και ανίκανοι, ενώ οι πολλοί ήταν οι ελάχιστα έχοντες , αλλά πολλαπλά αδιαφορούντες και εθισμένοι πλέον στο φαγοπότι των ολίγων. 3) Το λούκι αυτό που προβλέπεται μακρύ, επηρεάζει τα πορτοφόλια των πολλών και ελάχιστα εχόντων όπως είπαμε και μάλλον θα κάνει δύσκολη τη ζωή στις επόμενες δύο γενιές . 4) Οι άνθρωποι που τα έκαναν «σκατά» αφού ξεπέρασαν το σύνδρομο του γιαουρτιού ξαναβγήκαν στα μπαλκόνια, «ντύθηκαν Μακρυγιάννηδες» και άρχισαν να τάζουν λαγούς με πετραχήλια. Το πιο λυπηρό στην υπόθεση είναι ότι πολλοί από τους μη έχοντες έπαθαν αμνησία και άρχισαν να τους αποθεώνουν. Μετά απ’ όλα αυτά τι κάνεις; Λογικά αγανακτείς, πέφτεις σε κατάθλιψη , αλλάζεις τρόπο ζωής, γίνεσαι λίγο «Βόρειος» ντρέπεσαι για την κατάντια της πατρίδας σου και τους ανίκανους που εσύ έβαλες να σε κυβερνούν και παίρνεις την υπόθεση στα χέρια σου. Και δεν εννοώ «στ’ άρματα στ’ άρματα», αλλά δρας πολύ πιο απλά και αποτελεσματικά. Ζητάς για παράδειγμα απόδειξη από τον λεβέντη τον Υδραίο και τον κάθε «Υδραίο» που θεωρεί κεκτημένο δικαίωμα να σου δίνει το κωλόχαρτο της παραγγελίας για απόδειξη και να τσεπώνει το πληρωμένο από σένα ΦΠΑ. Δεν ξαναπατάς στο μαγαζί του ατσίδα που σου χρέωσε τη φραπεδιά 6 ευρώ και του το λες και κατάμουτρα για να το εμπεδώσει. Αντί να προωθείς μαλακίες στο φατσοβιβλίο (facebook) γράφεις μια καλή κουβέντα για τη καλή εκείνη ταβερνούλα που έφαγες νόστιμο φαγάκι με 8 ευρώ το άτομο και με απόδειξη διάτρητη όχι από το πηρούνι αλλά από την Εφορία. Μπαίνεις με αέρα στην δημόσια Υπηρεσία και δίνεις με ευγένεια που σκοτώνει στον υπάλληλο να καταλάβει, ότι ξέρεις τα δικαιώματά σου και ότι θα σε εξυπηρετήσει γιατί έτσι πρέπει να γίνεται από δω και πέρα. Αλλαγή θα υπάρξει όταν αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι. Όταν στηρίξουμε το καλό και πολεμήσουμε το σάπιο και πάνω απ’ όλα τον κακό μας εαυτό.

Είμαστε όμως κάπως «παράξενοι» στην συμπεριφορά μας. Δύσκολα θα μας καταλάβουν οι άλλοι Ευρωπαίοι, μάλλον δεν θα μας καταλάβουν ποτέ, εκτός από κάτι Νότιους από κούνια. Θα σας διηγηθώ το εξής περιστατικό για να καταλάβετε τι εννοώ. Μέσα στο καλοκαίρι έτυχα σε μια υπέροχη παρέα και κάποια στιγμή αφού βγάλαμε οργή και απογοήτευση για τη γενικότερη κατάσταση η κουβέντα γύρισε στα εκκαθαριστικά της εφορίας τα οποία απαιτούν γερό στομάχι για να τα δεχθείς. «Άσε ήρθε το εκκαθαριστικό και θα πληρώσω 2500 εκεί που πέρυσι πήρα επιστροφή» ξεκινάει τον πόνο του ο πρώτος. «Σιγά ρε το ποσό» πετάγεται ο δεύτερος, «εμένα μου ζητάνε 3200 και είμαι και συνταξιούχος». «Τι λες ρε φτώχεια. Εγώ θα σκάσω ένα πεντοχίλιαρο. Ή πληρώνεις για την Πατρίδα, ή δεν πληρώνεις» λέει ένας τρίτος. Αυτό ήταν! Πάει και η γκρίνια πάει και κακή διάθεση. Βουτάει την κιθάρα ο οικοδεσπότης και πιάνει την «Κακούργα εφορία» «…Μια καμπάνα για το ΙΚΑ, μία για το ΦΠΑ, ούτε τιμολόγια είχα, μου τη ρίξανε στ’ αυτιά…» Χαμός έγινε! Να οι κούπες και η διάθεση στο κόκκινο. Πείτε μου τώρα. Αν τώρα παραφράσω τον δημιουργό του Αστερίξ και σκεφτώ «Είναι τρελοί αυτοί οι Έλληνες» θα παρεξηγηθώ; Τελικά όσοι ζούμε στην όμορφη αυτή και παράξενη πατρίδα έχουμε μια δόση δεν νομίζετε; Ίσως αυτή η δόση μας έχει κρατήσει στα δύσκολα και θα μας σώσει και πάλι.

Να έχετε ένα καλό Χειμώνα φίλοι μου. Λ.Γ.Τ.